100 x passie

De komende weken is mijn blog nog hier te lezen, daarna zal hij definitief overgaan naar
http://www.beleefdegeschiedenis.nl/blog

Vandaag is het tijd voor mijn honderdste stukje op mijn blog. Toen ik bijna twee jaar geleden begon had ik niet bedacht dat ik zo regelmatig over mijn passie voor geschiedenis zou schrijven.

Onlangs zat ik samen met een conservator (van een museum met veel archeologische voorwerpen) op een terrasje te genieten van een bak koffie. De man kwam, voordat hij conservator was, al in zijn vrije tijd regelmatig in datzelfde museum voor onderzoek. Nu is hij als vrijwilliger zelf de conservator en kan hij elke dag het museum in. Glunderend zat hij me dat te vertellen. Ik kan me zo goed voorstellen hoe fijn dat is om zelf de sleutel van een museum te hebben.

Hij kan zelfs een stapje verder gaan dan ik als bezoeker. Hij mag namelijk de vitrines openen waar al die mooie vondsten liggen. Hij mag ze aanraken, ze vasthouden en van heel dichtbij bekijken. Hij kan nu zoveel onderzoek doen als hij wil.

Het tussen de archeologie willen staan is iets wat we delen. En nee, dan gaat het niet om de eventuele waarde van iets, maar om het verhaal achter de vondst. Zo heeft elk voorwerp iets te vertellen en vaak genoeg blijft er ruimte over voor fantasie. 

Daarom vind ik het zo fijn om als vrijwilliger in het Huis van Hilde te werken. De laatste keer dat ik daar was sprak ik een man die een lezing kwam geven over dieren op kastelen. Ik vroeg hem naar zijn achtergrond, die lag meer in de botanische hoek dan in de archeologische. “Maar het leuke van archeologie is dat je met verschillende disciplines bij elkaar vaak veel verder komt,” zei hij. Hij had geholpen bij het onderzoek van Cees de Steentijdman. Bij de opgraving waren grote hoeveelheden visbotjes gevonden van vissen die in dieper water leefden dan in de omgeving van Cees aanwezig was. Er waren ook gevlochten houten constructies gevonden en huid van zeehonden. Deze drie vondsten vertelden dat de houten constructie en de zeehondenhuid samen een boot moet zijn geweest waarmee ze naar open zee konden varen om daar veel vis te vangen. Zo is elke archeologische vondst een puzzelstukje van een intrigerend verhaal. Ik hoop nog veel van dat soort verhalen tegen te komen!

Een vluchtende prinses en de stichting van Carthago

De komende weken is mijn blog nog hier te lezen, daarna zal hij definitief overgaan naar
http://www.beleefdegeschiedenis.nl/blog

Bij een roemruchte stad als Carthago hoort een stichtingsverhaal. Dan komen we al snel terecht in de wereld van mythologische figuren.

Carthago was een belangrijke Fenicische handelsstad in Noord-Afrika. In de derde eeuw vóór Chr. was het Carthaagse Rijk de grootste rivaal van het Romeinse Rijk. Wie zorgde voor de opkomst van deze legendarische stad?

De stad werd volgens de overlevering in 814 v.Chr. gesticht door de Feniciërs. Hoe saai is dat! Uiteraard is er ook een legende en volgens deze legende, zoals verhaald door de geschiedschrijver Pompeius Trogus, werd de stad gesticht door prinses Dido uit Tyrus. 

Dido zou gevlucht zijn uit haar eigen land. De jaloerse de koning van Tyrus, de broer van haar man, aasde op hun rijkdom. Tijdens hun vlucht kwam Dido’s echtgenoot, Sichaeus, om het leven, zelf redde ze het tot aan de kust van Noord-Afrika. De plaatselijke koning aldaar bood haar een stuk grond aan zo groot zij dat met een runderhuid kon omtrekken. Zo slim als ze was sneed ze de huid in reepjes en legde deze achter elkaar. Zo ontstond de ruimte voor de stad die Carthago heette. De koning deed een huwelijksaanzoek in de hoop deze standvastige vrouw binnen zijn paleismuren te krijgen, maar Dido weigerde beleefd. 

De legende van Dido stopt hier niet. Venus en Mercurius maken nu hun opwachting.

Venus is uiteraard degene die garant staat voor liefde. Hoe kan het ook anders, Dido werd verliefd op de uit Troje gevluchte Aeneas. Volgens de legende wisselden ze hun eerste kus in een grot toen ze overvallen werden door een regenbui. Helaas is Mercurius de spelbreker in dit romantische tafereel. Hij beval Aeneas te vertrekken. De jongeling luisterde braaf en vertrok naar Italië. Dido’s hart verscheurde van verdriet. Alles wat haar aan hem deed herinneren legde ze op een door haar gebouwde brandstapel. Niet veel later klom ze er zelf op. Ze stak zichzelf neer en de brandende fakkel die ze vast hield viel uit haar hand en stak zo de brandstapel aan.

Het is echter chronologisch gezien niet mogelijk dat Aeneas en Dido elkaar gekend hebben, maar gelukkig hebben we Carthago nog.

Naast het antieke Carthago heeft zich een stad ontwikkeld. Sinds 1919 wordt deze als zelfstandige gemeente bestuurd. Gelegen aan de kust, is het een residentiële stad, waar heel wat ambassades gevestigd zijn. Ook het presidentiële paleis is daar gevestigd.

Lees ook Hannibal en het gebruik van strijdolifanten en Carthago een smeltkroes van culturen

Midweek Romeins Limburg

De komende weken is mijn blog nog hier te lezen, daarna zal hij definitief overgaan naar
http://www.beleefdegeschiedenis.nl/blog

Twee belangrijke Romeinse wegen doorkruisten Heerlen. Aken-Heerlen-Xanten en Maastricht- Heerlen-Rimburg, deze laatste maakte onderdeel uit van de Via Belgica. Laat je meenemen in de voetsporen van de Romeinen met als thuisbasis Natuurvriendenhuis Eikhold in Heerlen.

Op het programma staan onder andere een introductielezing en twee museums onder leiding van een gids. We bezoeken het Thermen museum, waar we het best bewaarde Romeinse (publieke) badgebouw van Nederland gaan bekijken en de Romeinse Catacomben in Valkenburg aan de Geul. Dit is een onderaards labyrint vol nagebootste catacomben. Daarna volgt een voettocht waar we wandelen in de voetsporen van de Romeinen. Uiteraard mag tot slot een Romeinse maaltijd niet ontbreken.

Aankomst 31/8/ 2015 & Vertrek 4/9/ 2015.

Meer informatie: Meer informatie: www.beleefdegeschiedenis.nl/

Zwaarden van Knoflook

Een spannende titel die veelzijdige verhalen oplevert. De verhalen spelen zich af in de middeleeuwen. Kortom een schrijfwedstrijd waar ik zelf graag aan had meegedaan. Maar dat kan niet, ik zit in de jury.

Een dikke stapel verhalen ligt voor mijn neus. Meer leesvoer dan paaseitjes.

Gelukkig ben ik groot fan van historische verhalen en kwijl van de vele verhalen die ik onder het genot van heel wat kopjes koffie ga lezen. Zo erg is het dus ook weer niet dat ik niet mee mag doen aan de wedstrijd. In plaats van zelf te schrijven geniet ik van de door anderen geschreven verhalen.

De eerste deadline zit er op, over een aantal dagen wordt het eerste verhaal bekend gemaakt dat in de bundel komt. De volgende deadline is 1 mei. Ik heb nu al zin in de volgende stapel verhalen!

Zwaarden van Knoflook

~ Het verhaal dat niet vergeten mag worden. Een verhalenbundel over ridders, heksen, religie, mystiek, armoe en de zwarte dood ~

Deelnemers aan deze wedstrijd schrijven een verhaal dat zich afspeelt in de Middeleeuwen, periode: 500-1500 na Christus. Een verhaal dat de lezer meeneemt naar deze tijd, waarmee de schrijver de diepere laag in het verhaal probeert te raken.

www.beleefdegeschiedenis.nl/