zondag 26 april 2015

100 x passie

De komende weken is mijn blog nog hier te lezen, daarna zal hij definitief overgaan naar
http://www.beleefdegeschiedenis.nl/blog
Vandaag is het tijd voor mijn honderdste stukje op mijn blog. Toen ik bijna twee jaar geleden begon had ik niet bedacht dat ik zo regelmatig over mijn passie voor geschiedenis zou schrijven.

Onlangs zat ik samen met een conservator (van een museum met veel archeologische voorwerpen) op een terrasje te genieten van een bak koffie. De man kwam, voordat hij conservator was, al in zijn vrije tijd regelmatig in datzelfde museum voor onderzoek. Nu is hij als vrijwilliger zelf de conservator en kan hij elke dag het museum in. Glunderend zat hij me dat te vertellen. Ik kan me zo goed voorstellen hoe fijn dat is om zelf de sleutel van een museum te hebben.
Hij kan zelfs een stapje verder gaan dan ik als bezoeker. Hij mag namelijk de vitrines openen waar al die mooie vondsten liggen. Hij mag ze aanraken, ze vasthouden en van heel dichtbij bekijken. Hij kan nu zoveel onderzoek doen als hij wil.
Het tussen de archeologie willen staan is iets wat we delen. En nee, dan gaat het niet om de eventuele waarde van iets, maar om het verhaal achter de vondst. Zo heeft elk voorwerp iets te vertellen en vaak genoeg blijft er ruimte over voor fantasie. 

Daarom vind ik het zo fijn om als vrijwilliger in het Huis van Hilde te werken. De laatste keer dat ik daar was sprak ik een man die een lezing kwam geven over dieren op kastelen. Ik vroeg hem naar zijn achtergrond, die lag meer in de botanische hoek dan in de archeologische. “Maar het leuke van archeologie is dat je met verschillende disciplines bij elkaar vaak veel verder komt,” zei hij. Hij had geholpen bij het onderzoek van Cees de Steentijdman. Bij de opgraving waren grote hoeveelheden visbotjes gevonden van vissen die in dieper water leefden dan in de omgeving van Cees aanwezig was. Er waren ook gevlochten houten constructies gevonden en huid van zeehonden. Deze drie vondsten vertelden dat de houten constructie en de zeehondenhuid samen een boot moet zijn geweest waarmee ze naar open zee konden varen om daar veel vis te vangen. Zo is elke archeologische vondst een puzzelstukje van een intrigerend verhaal. Ik hoop nog veel van dat soort verhalen tegen te komen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten