Op de marinebasis verkleden voor de film Michiel de Ruyter,
hoe toepasselijk!
De fregatten die er nu liggen lijken in het niets op de
oorlogsschepen van de Zeeuwse held maar oorlogvoeren op zee gebeurt nog steeds.
Michiel de Ruyter (24-3-1608 29-4-1676) was er in de 17 de eeuw goed in. Hij
was de eerste die de schepen in formatie liet opereren in plaats van schip
tegen schip, ieder voor zich.
Haarstukjes, vies gemaakte nagels en half kapotte schorten
maakten het beeld van de vrouw die haar man uitzwaait compleet. Zou hij ooit
nog terugkomen? Of zouden vijandelijke kanonskogels het schip in tweeën
splijten? Gedoemd om te zinken met bemanning en al en zo hun vrouw tot te weduwe
maken. Het omkleden, haren invlechten en de puntjes op de i namen veel tijd in
beslag. Voordat alle vrouwen omgetoverd waren in een 17de eeuws
exemplaar was de ochtend al voorbij.
De scènes speelden zich af in de duinen en op het strand van
Texel. Gespannen keken we naar de zeeslag. Zouden we winnen of verliezen, moesten
we vluchten of zouden we juichend het strand op kunnen rennen? Er volgden
explosies op het strand, mannen vlogen in het rond. Wij renden zo goed en kwaad
als het ging weg. Ik trok een kar met huisraad, voor me liep iemand met een
geit in haar armen en achter de kar liep een oudere man die zijn laatste
krachten inzette om mijn kar door een kuil te duwen. Tot ver achter me zag ik
vrouwen vluchten. Of zou het tij op tijd keren? Waren we misschien toch aan de
winnende hand? Iemand voor me stopte om door de verrekijker te kijken, maar rende
daarna door. Even kon ik me indenken hoe het bijna 400 jaar geleden moet zijn
geweest. Vluchten voor een vijand die bijna aan land komt, het moet
beangstigend zijn geweest.
De zeeslag liep ten einde, de scène stond er op. De
stuntmannen haalden hun bescherming weg, ze hadden de explosies overleefd. Wij
vrouwen konden opgelucht adem halen en warm worden met een bak koffie in de
hand.
Eind van de maand is het resultaat van de opname te zien in de bioscoop.
Onlangs is er een verrekijker gevonden in Delft, de oudste
van Nederland. Het stamt uit de vroege 17de eeuw. De verrekijker is
een Nederlandse uitvinding uit 1608. Grote kans dat hij een vergelijkbaar exemplaar gebruikt werd door Michiel de Ruyter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten