zondag 25 januari 2015

Wie is de Farao uit mijn verhaal?


Dat zal menig schrijver of filmmaker gedacht hebben, farao’s in overvloed. Er zijn een aantal farao’s bekend geworden door hun graf of vele hiërogliefen met hun veldslagen daarin opgetekend.
Afgelopen week ging ik naar de film Exodus; Gods and Kings. De makers van de film hebben de Farao "Ramses de Grote" in verband gebracht met het verhaal van Mozes. Volgens velen een omstreden keus, maar niemand weet het juiste antwoord op de vraag: Wie is de farao die getergd werd door 10 plagen, om het maar niet te hebben over wat Ram-ses en Mo-ses werkelijk van elkaar waren. In oude geschriften als de bijbel en de koran worden farao’s niet bij name genoemd. 
Aan het eind van de strijd om goddelijkheid, de farao zag zichzelf als god en werd ineens geconfronteerd met de god van Mozes, komt de farao terug op zijn besluit. Hij had het volk van Mozes, dat hij als slaven aan de piramides liet werken, toestemming gegeven Egypte te verlaten. Met zijn leger zette hij de achtervolging in met het idee de slaven bij de Rode Zee als vee klem te drijven. Tot zijn verbazing en woede zag hij hoe het water uit de zee zich terugtrok en de broodnodige slaven veilig de overkant bereikten. Hij spoorde zijn leger aan, maar het teruggetrokken water kwam als een tsunami aangesneld en doodde de farao en zijn leger, zo gaat het verhaal. In de film hebben ze blijkbaar gekozen om een andere legende te volgen, namelijk die van “De dochter van de Farao” Het verhaal gaat dat de farao ontsnapte aan de huizenhoge golf en met zijn familie vluchtte naar Petra, de stad in Jordanië. Deze legende inspireerde mij tot het schrijven van het verhaal “De Waterdrager” dat zondag 1 februari 2015 verschijnt in de bundel “De Spiegel”. Zou mijn farao Ramses de Grote heten?

“Samen met mijn broers heeft mijn vader, de farao, mij en mijn moeder meegenomen. Zodat het land dat was aangetast door sprinkhanen, kikkers, hagel en duisternis haar wonden kon likken en in de diepte van de met as bezaaide klei haar vruchtbaarheid kon terugvinden. Daarom baden wij vele uren tot onze vruchtbaarheidsgodin, om ons welgezind te zijn. En de scheuren in de gespleten aarde met helder water te vullen en de gekneusde hellingen van de Nijl weer groen en vol leven te brengen. Opdat wij op een dag kunnen terugkeren naar het land van onze herkomst, waar farao’s in hun machtige piramides liggen te wachten op de laatste trede naar vergoddelijking en het gouden omhulsel met gestileerde symbolen hun gebalsemde lichamen bijeenhoudt. Het land van droogte, maar ook van overstromingen.”

Lees meer over Petra



Geen opmerkingen:

Een reactie posten