Ijzeren Hand

Een schrijfopdracht waar je maar 200 woorden mag gebruiken en de titel staat vast.

Dat werd een echte uitdaging voor mij!
De titel ‘Ijzeren hand’ riep bij mij de thema’s ‘regime, discipline en ridders’ op.
Met hulp van een groepje meedenkers werd mijn voorkeur bevestigd.
Heerlijk om iets te schrijven wat zo lekker in mijn straatje past!

Na enig research vond ik een interessant verhaal, wat uiteraard niet in 200 woorden past. Na een hoop doorstrepen  voldeed het aan de eisen.  Al het overige bewaar ik, want ik ruik een uitgebreidere versie voor later. Het is niet alleen de man van de ijzeren hand maar ook de man die de uitspraak ' er kann mich am Arsche lecken' populair maakte.

Ijzeren Hand

Tussen al het metaal in de smederij staat een houten beeld, het is de heilige Eligius met een smidshamer in zijn hand. Een klein maar eerbiedig hoofdknikje van de bezwete smid naar het houten beeld moet een goede dag opleveren.

De  hamer van de smid suist met kracht neer en raakt het gloeiende metaal genadeloos, waarbij goudkleurige vonken  in het rond vliegen. 
Een luide roep stoort hem in het ritme van zijn op en neer gaande hamer. Met een gefrustreerde zucht legt hij zijn gereedschap weg, hij zal het metaal straks opnieuw moeten verhitten om het te kunnen rekken, buigen en wellen.
De bezoeker springt van zijn paard, pakt de smid bij zijn schouder en begint gejaagd te vertellen. ‘Mijn heer heeft een ernstig ongeluk gehad.  Zijn beste vriend is zijn vijand geworden!’
De smid kijkt hem onbegrijpelijk aan en wil de hand van zijn schouder af schudden, maar de greep wordt steviger.
’Mijn heer heeft met zijn zwaard zijn eigen hand afgehakt.  Jij…. moet een ijzeren hand voor hem smeden zodat hij …..’
De stem van de bezoeker stokt, hij is buiten adem.
Met grote ogen kijkt de smid zijn bezoeker aan, ’maar dat heeft nog nooit iemand gedaan!’ roept hij uit.

Voor de liefhebber van echt meesterwerk of ijzer, het resultaat is te zien in Schlossmuseum Jagsthausen

Agenda julit/m september

Voor wie zich even wil onderdompelen in de geschiedenis volgen hier wat leuke opties.
Mocht je zelf nog leuke toevoegingen hebben, meldt het even in een opmerking dan kan ik hem toevoegen aan de agenda.

Juli
6 en 7 Viking en Middeleeuwen weekend

Augustus
1t/m 4 Castlefest te Lisse
23,24 en 24 Gebroeders van Limburg festival te Nijmegen

September
28 en 29 Festival levende geschiedenis
28 en 29 Viking en Middeleeuwen weekend

Panis -Speltbrood-

Dit keer een recept met het oer graan Spelt.
Circa 5000 v. Chr. verscheen spelt in de Nijldelta.
Omstreeks de zelfde tijd werd de akkerbouw naar Midden-Europa gebracht. De bandkeramische boeren die uit Hongarije kwamen, verspreiden zich over grote delen van Europa en vestigden zich ook in wat nu Zuid-Limburg is. Bij opgravingen in Zuid-Limburg is dan ook spelt terug gevonden, zoals in Voerendaal bij een Romeinse villa. Pas na de middeleeuwen wordt spelt verdrongen door gewone tarwe.

 

Ingrediënten:

• 500 gram speltmeel
• gist
• 1 2/3 dl water
• 1tl. kummel
• 1tl. anijs
• 1el. honing
• Laurierblaadjes

 

Bereidingswijze

Kneed van alle ingrediënten (behalve de laurierblaadjes) een samenhangend deeg, en laat het rijzen.

Je hebt minder water nodig dan je denkt, voeg het beetje bij beetje toe

Vorm van het deeg een rond plat brood en laat het nogmaals rijzen.

Plaats het in het midden van een op 200 graden voorverwarmde over (op de laurierblaadjes) en bak het brood ca. 30 a 40 min. Lekker met Olijventapenade of kruidenkaas

 

 

 

 

Met dank aan Vereniging Pax Romana



Eeuwig Leven?

Wat zou jij doen als je de volgende keuze krijgt; op je huidige leeftijd niet meer ouder worden of gewoon doodsimpel doodgaan op je 85 ste?

Die vraag ontstond toen ik samen met een aantal andere archeologie liefhebbers van de AWN mijn hoofd boven een tafel vol met scherven had. Het was duidelijk dat het een avondje puzzelen zou worden. Naast wat bekende grapjes als ‘scherven brengen geluk’ en ‘een oor aan naaien’ bij een potje waar een oor ontbreekt, kwam er ineens iemand met het nieuws dat er een speciaal gen is ontdekt. Een gen  waardoor je niet meer ouder hoeft te worden. Is dat dan wat er met ‘eeuwig’ leven wordt bedoeld?

Als ik me afvraag op welke leeftijd ik niet meer ouder zou willen worden, rest me niets anders dan toe te geven dat ik al 34 ben. Terug in de tijd kan niet, dus dan maar gelijk nu, mooie leeftijd toch?

Ik vraag me wel af hoe dat dan in de praktijk zou gaan, krijgen we dan een bevolking die gok ik op een gegeven moment niet ouder wordt dan 50 jaar, net als vroeger?  De bevolking groeit in een ongenadig tempo want wie wil er nou dood als dat niet meer een vanzelfsprekendheid is. Zou het dan niet onvermijdelijk zijn dat het oorlog tot gevolg heeft. Gaan we weer terug naar het recht van de sterkste. Gaan we weer vechten om het weinige voedsel en de karige grond die er is in verhouding met het aantal aardebewoners. Gaan we op ons 50^ste in een gevecht om eten of land dood, worden we alsnog niet ouder dan 50 jaar net als vroeger. Goh ik zie hier een cirkeltje ontstaan? Zie jij hem ook?

Of zou onze voortplantingsdrift afnemen, omdat dat niet meer nodig is? We leven immers eeuwig, wat heeft voortplanten dan voor zin?

Wat zou jij doen als je de volgende keuze krijgt; op je huidige leeftijd niet meer ouder worden of gewoon doodsimpel doodgaan op je 85 ste?

Van Stalen Ros tot Ijzeren Hand

Van stalen ros naar de ijzeren hand uit de tijd van machtige ridders, vazallen, hereboeren  en het gewone volk omdat dat er nou eenmaal is. Niet alle hooggevallen of hooggeboren mannen uit die tijd hebben ooit begrepen dat ze niet zonder het gewone volk konden. Of het nou was voor het bewerken van de akkers,………. of het  gruwelijk verminken  van gevangen, ‘ ter vermaak’ heet dat dan.

Ik begon de dag met mijn stalen ros van  ov fiets, op naar Justerland. Met een routebeschrijving stevig in de hand geklemd ging ik over onbekende paden.  De wind was genadeloos, 6 minuten had google maps gezegd over een bepaald stukje, maar waren erbij vergeten te vermelden dat het met wind tegen een kwartier duurt met alle ongemakken als klotsende oksels, een verwaaid kapsel, een rood hoofd van dien en een gevoelstijd van 30 minuten.

Gelukkig ben ik één van die vrouwen die beschikt over de kunst van kaartlezen en vond de plek van bestemming zonder te verdwalen. Zuchtend en puffend zette ik mijn fiets aan een hek vast en nam een slok van mijn nog koele water, dat is dan weer een voordeel als het niet warm is.

Een beetje op adem komend loop ik het terrein op, een knippering van mijn wimpers brengt me terug in de tijd, tja daar heb je toch echt geen tijdmachine voor nodig. Vanuit het niets stond ik oog in oog met bar geklede mensen waarvan ik me afvroeg of ze toch niet stiekem een onderbroek droegen.  Ik kreeg het in ieder geval spontaan koud en stond bibberend te kijken of ze echt geen kippenvel op hun armen hadden.  Ik kon er geen één op heterdaad betrappen.  Met oker op hun lichaam gesmeerd die verder her en der met een dierenvel was bedekt, zaten ze tegen een boomstronk alsof ze daar hoorden. Een man, twee vrouwen en een koppeltje kinderen, geen idee of een man toen meerder vrouwen had, bedenk ik me. Wordt vervolgd……..(zie stukje in juli)