Gebroeders van Limburg Festival; vervolg. Op Drakenjacht

De avondschemer kwam gestaag dichterbij. De fakkels en vuurkorven werden ontstoken.

Met de vuurspuwers voorop vertrok de processie van het Valkhof naar het Hunnerpark gevolgd door de adel te paard en het voetvolk. Ook omstanders sloten zich aan bij de stoet. Het verkeer werd stil gelegd, zij konden zo een optocht vol vuur aan zich voorbij zien trekken.

Op het terrein eindigden we bij een leeg veldje.

Er ontstond geroezemoes, de spanning was voelbaar.

Het ging gebeuren, de draak was in aantocht!

Zou hij dan eindelijk verslagen worden?

In het donker naderde een glimmend gevaarte. Het was de draak!

Op het moment dat er twee dappere gewapende broers de grote draak wilden trotseren, werden de omstanders stil en hielden hun adem in.

De reutelende ademhaling van de draak was hoorbaar, het klapwieken van zijn  vleugels voelbaar. Als hij zijn bek opende spuwde hij een grote wolk vuur uit. De broers deden snel een paar stappen achteruit. Zo ontstond er een dans tussen het machtige snuivende dier en de twee nietige mannen met hun schild en speer in de aanslag. Keer op keer naderden ze de draak, wachtende op het moment dat het kwetsbare hart bereikbaar was om vervolgens snel weer naar achteren te stappen om te ontsnappen aan het vuur.

De omstanders keken vol spanning toe hoe het logge dier met zijn sierlijke nek de danspassen van de broers volgde en zagen hoe de twee mannen de draak wel heel dicht naderden.

Terwijl de ene het vuurspuwende wezen probeerde af te leiden met zijn speer, stak de ander toe en trof het dier vol in het hart. De draak hief zijn kop overeind en spuwde over de hoofden van de broers zijn kwaadaardige vuur uit.

Het wezen kermde in zijn doodsstrijd en zakte door zijn voorpoten. Zijn anders zo krachtige nek, kon hij niet meer overeind houden. Zijn vleugels sloegen voor een laatste keer op en neer in een poging weg te vliegen. Maar de strijd was gestreden, het dier zakte in elkaar en rochelde nog wat vuur uit.

Terwijl hij zijn laatste adem uit blies, kermde de draak: ‘Gelre, Gelre.’

Zo gaf dit mythische wezen de naam aan het gebied wat de broers bevrijd hadden van het dood en verderf zaaiende dier. De omstanders juichten en scandeerden: ‘Gelre, Gelre.’

Iedereen haalde opgelucht adem, de drakenjacht was voorbij!

Als volwassen vrouw geloofde ik heel even in draken………

Gebroeders Van Limburg Festival; verslag

 

 



Even een bak koffie in de stad. Ik ben niet de enige die toe is aan een pauze want de terrassen waar ik langs loop, zitten vol met mensen. Ook de mensen die zonet nog het historisch terrein tot leven brachten.



  

De muzikanten die zo-even hun vrolijke klanken over het terrein lieten klinken, zitten met een goed glas bier hun dorst te lessen. Bij de snackbar op de hoek zie ik een paar vrouwen die, op het Valkhof terrein nog met hun gele linten om de been, de aandacht van de soldaten probeerden te lokken. Waar oorlog is wordt ook geld verdiend, die gele linten zijn in de middeleeuwen namelijk het teken dat ze hoeren zijn. Nu staan ze te genieten van een patatje oorlog.

Even verderop land ik met mijn billen op een zachte leren bank. Terwijl ik geniet van mijn bakje koffie, blader ik door het programma boekje. Wat staat er vanavond op het programma?

Het thema van het festival is dit jaar ‘Vol Vuur.’ Dit inspireerde een aantal vrijwilligers tot het nabouwen van de Gelderse draak. Ik heb hem al even kunnen bewonderen. Vanavond schijnt hij te ontwaken en net als in de legende dood en verderf te willen zaaien. Een draak die vuur spuwt; ja, dat staat vanavond zeker op mijn programma!

Wordt vervolgd........

 

 

Gebroeders van Limburg Festival te Nijmegen van 23t/m 25 augustus 2013

Het grootste middeleeuws festival van Nederland, waar Nijmegen terug gaat in de tijd van de gebroeders van Limburg, de miniatuurschilders. Hun miniaturen komen tot leven door middel van een jaarmarkt, ambachten en lezingen. Vuurshows in de vallende schemering en een heuse middeleeuwse mis op de zondagochtend. Het hoogtepunt is de Blijde Incomste waar vele personages uit de miniaturen in een grote optocht door de straten van Nijmegen lopen.

Kijktip:

De documentaire De verborgen meesters van de Middeleeuwen (Peter van der Heijden, 2005) brengt het leven en werk van de 15^e-eeuwse broers in beeld, van hun jonge jaren tot aan de periode dat ze als hofschilders werkten voor de hertog van Berry in Frankrijk. Themakanaal Holland Doc 24 zendt deze documentaire speciaal voor het festival uit! Tussen 17 en 23 augustus kunt u deze bekijken op digitale kabeltelevisie op www.hollanddoc.nl

Uniek aan deze film is dat het de makers als eerste lukte om de hermetisch gesloten kluizen in New York en Chantilly geopend te krijgen, waar het werk van de Gebroeders van Limburg ligt opgeslagen. Zo zijn ze erin geslaagd de uiterst kwetsbare werken voor de camera te halen.

Uitzendtijden:
wo 21 aug 2013 - 10.13 en 19.31 uur
vr 23 aug - 06.38 uur

Tot slot vond ik op http://www.gebroedersvanlimburg.nl/ nog een leuke link met mijn boek.
Rob Dückers was in 2005 één van de conservatoren van de grote Van Limburg-expositie in Museum Het Valkhof. De miniatuur van de drie Nijmeegse broers laat de ramp zien die de 11.000 maagden rond het jaar 450 na Chr. is overkomen, op terugreis van Rome naar Engeland. In Keulen werden zij overvallen en vermoord door de Hunnen. Slechts één maagd wist te ontkomen: St.-Cunera, die uiteindelijk haar toevlucht vond in Rhenen. Volgens de legende werden de gedode maagden begraven in Keulen, waar een gedachteniskerk, de St. Ursula-Kirche, aan hen werd gewijd. 
 



Rhenen een kleine stad met een groot verleden.

Rhenen is de plaats waar een groot deel van de legende van Cunera , die ik  in mijn boek tot leven breng, zich afspeelt. Een kleine stad die haar rechten in 1364 ontving maar al  in 855 als 'villa Hreni'   werd genoemd. Dat ze toen al een naam had kwam misschien wel doordat er al eeuwenlang een samenleving was die op de donderberg werd begraven. In 1952 werd het grafveld tijdens werkzaamheden ontdekt. Het bleek een Frankisch grafveld met ca. 1100 graven daterend uit 350 tot ca. 750 na Chr. Dat bevestigde dat er, daar waar de flanken van de Utrechtse heuvelrug in de Neder- Rijn verdwijnen, ook voor 855 bewoning is geweest.

 

Over het bestaan van Cunera zijn grote twijfels, maar als ze in Rhenen is geweest, zal dat zijn in de beginperiode van het Frankische grafveld. Volgens de legende bevindt ze zich in Rhenen als ze het leven verlaat. Wie weet was één van die graven wel van Cunera. Al zullen de inwoners van Rhenen je de weg wijzen naar de Cuneraheuvel, waar ze volgens overgeleverde verhalen begraven zou zijn. Een opgraving heeft daarvan geen bewijs blootgelegd.

Wil je vondsmateriaal van die opgraving bekijken ga dan naar:
-Rijksmuseum van Oudheden
-Museum Rondeel
Of lees het boek 'Eeuwige rust op de Donderberg'

 

Heerlijke kruidenkaas uit de Romeinse keuken

Ingrediënten:
-Knoflook
-Munt
-Wijnruit
-Koriander
-Lavas
-Scheutje vissaus
-2 e.\l. honing
-Scheutje wijnazijn
-zwarte peperkorrels
-250gr. zachte geitenkaas.



Bereidingswijze:
Hak de verse kruiden fijn. Maal de peper in de vijzel. Meng alle ingrediënten naar smaak door de geitenkaas. Serveer het met lekker speltbrood volgens Romeins recept (voor dat recept zie maand juni.) Zelf heb ik droge varianten van de kruiden gebruikt, dat smaakt ook prima en de vissaus heb ik achterwege gelaten omdat ik nou eenmaal geen vis lust.
Met dank aan Pax Romana

 

Waar het Oosten het Westen ontmoet.

Op een dag die de heetste dag van het jaar beloofde te worden, liep ik over de slingerende paden van het landgoed van kasteel Keukenhof. Met een liter water op zak moest ik een eind komen. Samen met een archeologie vriend genoot ik van Castlefest, het festival waar levende geschiedenis en fantasy elkaar ontmoeten. We dwaalden een poosje tussen de middeleeuwse tenten van een kampement en fantaseerden over een middeleeuwse camping. Een camping waar je alleen in middeleeuwse tenten kan kamperen en waar sanitaire voorzieningen gecamoufleerd worden met gevlochten wilgentakken of een houten ombouw. Zou het er al zijn?
Zo fantaseerden we verder. ’s Avonds volgens middeleeuws recept koken en daarna met zijn allen om een kampvuur. De volgende morgen een ontbijt in de grote gezamenlijke tent. Wij konden het op dat moment wel voor ons zien.

 

We werden getrakteerd op een optocht waar moslimstrijders en tempeliers samen liepen. Er zijn een hoop verhalen juist over het contact tussen de moslims en de tempeliers tijdens de kruistochten. Beide partijen zouden erg veel respect voor elkaar hebben gekregen. Zo vredig als ze er nu bij liepen, zo vredig was het in Outremer (kruisvaarderstaten) niet.

 

De tempeliers hebben zich in mysteriën gehuld en blijven tot op de dag van vandaag voer voor onderzoek en mooie verhalen.

Een nachtje slapen in een tempeliertent met een mooie wapperende vaandel voor de ingang lijkt me wel wat! Ik fantaseer lekker verder.........