Van Stalen Ros tot Ijzeren Hand

Van stalen ros naar de ijzeren hand uit de tijd van machtige ridders, vazallen, hereboeren  en het gewone volk omdat dat er nou eenmaal is. Niet alle hooggevallen of hooggeboren mannen uit die tijd hebben ooit begrepen dat ze niet zonder het gewone volk konden. Of het nou was voor het bewerken van de akkers,………. of het  gruwelijk verminken  van gevangen, ‘ ter vermaak’ heet dat dan.

Ik begon de dag met mijn stalen ros van  ov fiets, op naar Justerland. Met een routebeschrijving stevig in de hand geklemd ging ik over onbekende paden.  De wind was genadeloos, 6 minuten had google maps gezegd over een bepaald stukje, maar waren erbij vergeten te vermelden dat het met wind tegen een kwartier duurt met alle ongemakken als klotsende oksels, een verwaaid kapsel, een rood hoofd van dien en een gevoelstijd van 30 minuten.

Gelukkig ben ik één van die vrouwen die beschikt over de kunst van kaartlezen en vond de plek van bestemming zonder te verdwalen. Zuchtend en puffend zette ik mijn fiets aan een hek vast en nam een slok van mijn nog koele water, dat is dan weer een voordeel als het niet warm is.

Een beetje op adem komend loop ik het terrein op, een knippering van mijn wimpers brengt me terug in de tijd, tja daar heb je toch echt geen tijdmachine voor nodig. Vanuit het niets stond ik oog in oog met bar geklede mensen waarvan ik me afvroeg of ze toch niet stiekem een onderbroek droegen.  Ik kreeg het in ieder geval spontaan koud en stond bibberend te kijken of ze echt geen kippenvel op hun armen hadden.  Ik kon er geen één op heterdaad betrappen.  Met oker op hun lichaam gesmeerd die verder her en der met een dierenvel was bedekt, zaten ze tegen een boomstronk alsof ze daar hoorden. Een man, twee vrouwen en een koppeltje kinderen, geen idee of een man toen meerder vrouwen had, bedenk ik me. Wordt vervolgd……..(zie stukje in juli)