Er was een tijdstunnel die me afsloot van de buitenwereld
en luidsprekers waar gesproken Latijnse
teksten uitkwamen. Dit hielp me om in het verleden terecht te komen. Het was een doordeweekse dag, geen vakantie.
Dat zorgde ervoor dat ik vaak alleen was in een zaal en alle informatie als een
spons kon absorberen, dat de geschiedenis die voor mijn neus lag haast tastbaar
werd.
Het Gallo Romeins Museum is ruim opgezet en neemt je mee
vanaf de prehistorie tot aan het eind van het Romeinse rijk. Van jager
verzamelaars tot aan de rituelen van de Romeinse inwoners van Atuatuca Tongrorum (huidig Tongeren BE) de
badhuizen, grafheuvels en hun vele goden. Met reconstructies van bewoners
passend bij de tijd, filmpjes met werkzaamheden zoals vuursteen-bewerken, weven
en het malen van graan, was het een afwisselend geheel tussen de vele
tekstborden met de nodige informatie. Tongeren vormde tijdens de Romeinse
overheersing het administratieve centrum van het district Tungri. Kort daarvoor
waren het nog de inheemse stammen die onder bevel van de Eburoonse leider
Ambiorix een fikse nederlaag aan de
Romeinen toebrachten. Dit lieten de Romeinen niet onbeantwoord. Na een
moordpartij werden de Eburonen uit alle geschriften geschrapt alsof ze nooit
bestaan hadden. Of de stam volledig is uitgemoord is de vraag, vermoedelijk
zijn de overlevenden uit veiligheidsoverwegingen opgegaan in de omringende
stammen. Een aantal eeuwen later stortte het Romeinse rijk in en namen de
Merovingers het heft in handen in deze contreien. Daar eindigde helaas de
tentoonstelling die zeker de moeite waard is om nog een keer te bekijken. Wie
weet tijdens de tijdelijke tentoonstelling over de Vikingen die in het najaar van
2014 met hun drakenschepen in Tongeren aanmeren.
In de hoop toch nog wat meer over de Merovingen te weten
te komen, struinde ik de museumwinkel door. Geen stoere Merovingers, maar wel
een ander boekje dat mijn aandacht trok. Net als Annie M. G. Schmidt ben ik
geboren in Kapelle en opgegroeid met de giraffe van Dikkertje Dap voor de
bibliotheek. Tja wie is er niet groot geworden met de belevenissen van Jip en
Janneke oftewel Jippus et Jannica. Een boekje met zowel de Nederlandse als ook
de Latijnse versie. De voorkant delen de zwartwitte figuurtjes en hun hond Takkie met een standbeeld
van een Romeinse keizer. Zelfs voor Jip en Janneke leiden vele wegen naar Rome.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten