Van Tobsha Learner
Ik kan er geen afscheid van nemen, met nog 25 bladzijdes
te gaan nadert het einde van mijn boek. Het gebeurt me niet vaak dat ik daar
tegenop zie. Nu zit ik in een onmogelijke worsteling tussen nieuwsgierigheid en
het einde vertragen door de optie steeds maar een paar pagina’s te lezen. De
eerste wint het, blijkbaar ben ik te nieuwsgierig van aard. Of is het de
mystieke kabbalistische fluistering die over het hele verhaal zweeft die me
dwingt om door te lezen?
Het verhaal speelt zich af in de tweede helft van de 17de
eeuw. Een tijd die nu onder de loep ligt vanwege de film Michiel de Ruijter.
Een deel van het verhaal speelt zich af in de Nederlanden en zelfs Johan de
Witt komt er in voor net als de bekende Benedictus de Spinoza. De hoofdpersoon is
een vrouw die zich graag wentelt in de vernieuwing en verlichting die Holland
biedt. Maar ze is joods, vroedvrouw en dus van het vrouwelijke geslacht. Een
combinatie die om moeilijkheden vraagt. Geneeskunst en hekserij liggen dicht bij
elkaar net als kennis en de dood. Met een rancuneuze inquisiteur die zijn kans
afwacht bevindt de vrouw zich op het scherpe snijvlak tussen dood en leven.
Kiest ze voor kennis of voor onderdanigheid?
Haar relatie met een katholieke edelman maakt het leven
niet makkelijker. Is hun zielsverwantschap sterk genoeg om de angst voor de afschrikwekkende
martelpraktijken van de inquisitie op afstand te houden? Of helpen de
beschermende kabbalistische symbolen? Ik ga het zo ontdekken. Jij ook?
“Misschien kan ze (Ruth) nadat haar boek is uitgegeven
ergens een aanstelling als docent krijgen. Ach, welnee, hoe dan? Als Felix von
Jos? Ze lacht, want ze is weer eens vergeten dat ze een vrouw is. Ze moet
praktisch zijn, ze moet…Terwijl ze vecht tegen de koorts probeert ze haar
tollende gedachten te ordenen – hoopvolle gedachten, die weigeren stil te
staan, maar als regendruppels dansen op een zonnewijzer, terwijl de schaduw van
de tijd onverstoorbaar voorbij glijdt.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten