Een gouden vork, instrument van de duivel?

De komende weken is mijn blog nog hier te lezen, daarna zal hij definitief overgaan naar
http://www.beleefdegeschiedenis.nl/blog

Een paar weken geleden schreef ik voor Archeologie Online een stukje over de Byzantijnse zegel die in Tiel gevonden was. Na onderzoek kwam ik terecht bij een Byzantijnse prinses Theophanu, die inderdaad in de tiende eeuw bezittingen bij Tiel had. De prinses was de inzet bij het huwelijk met Otto II om een verdrag te bezegelen tussen het Heilige Roomse Rijk en het Byzantijnse Rijk. Door haar huwelijk werd zij keizerin van het Heilige Roomse Rijk.

Kroning van OttoII en Theophanu

Best bijzonder om te bedenken dat er een Byzantijnse prinses, die zich keizerin mocht noemen, in die tijd in onze contreien rondwaarde. Ook in Walcheren had zij bezittingen. Of ze daar daadwerkelijk is geweest?

De kroniekschrijver Albert van Metz beschrijft Theophanu als een onaangename vrouw. Daarnaast baadde ze elke dag en hield van luxe sieraden en kleding. Ze leefde volgens de man behoorlijk decadent. Een gouden vork paste helemaal in dat beeld van decadentie. Ze wist haar omstanders te verbazen door bij het eten een gouden vork met twee tanden te gebruiken, in plaats van haar handen. Theophanu wordt dan ook gezien als degene die vermoedelijk de vork introduceerde. Zo heeft deze onaangename vrouw toch iets nagelaten wat we allemaal dagelijks gebruiken.

Vorken werden al door de Romeinen gebruikt maar deze verdwenen tegelijkertijd met de Romeinen.

Pas in de 16^e eeuw werd in de hoogste klassen de vork onderdeel van het bestek. In de 15^e eeuw werd de drietandige vork nog gezien als instrument van de duivel. Werd er daarom zo lang met de handen gegeten?

Wil je meer lezen over de Byzantijnse zegel die gevonden is in Tiel? Dat kan http://archeologieonline.nl/nieuws/unieke-byzantijnse-bulla-gevonden-in-tiel